Top! Een leuke cultureel getinte dag lonkte ons afgelopen zondag, met in de ochtend een prijsuitreiking voor een verhalenwedstrijd in de schouwburg van Venray en in de middag een schouwburgbezoek in Boxmeer. Want, daar Boekt Wim Daniels, en dat is altijd erg leuk om bij te wonen, werd mij verteld.
Toen wij tussen de bedrijven door even thuis waren, dacht ik voor de zekerheid de aanvangstijd in de Weijer te controleren. Zie ik online dat de middag al is uitverkocht! ‘Nou, dat is dan effe lekker,’ schreeuw ik naar mijn man die in de gang andere schoenen aantrekt. Maar – Bartje weet raad – ‘We gaan gewoon en zien wel,’ vindt hij.
Om 14.00 uur staan wij paraat – met een razende honger, want voor lunchen hadden wij nog geen tijd gevonden – in een rustig ogend theatercafé, en wordt ons verteld dat we om 15.00 uur, vlak voor aanvang, horen of we er nog bij gepropt kunnen worden. ‘Dat is goed, doe dan maar twee tosti’s en iets te drinken,’ bedenken wij hardop, richting de aardige barman.
Eenmaal achter de bitterballen, koffie en rode wijn – geen tosti’s of lunchgerechten voorradig – valt mijn oog op de reeds aanwezige heer Daniels. Hij komt warempel onze kant uit. Vlug gris ik een flyer van mijn Ballade uit mijn tas. ‘Niks zeggen, hoor,’ tegen mijn man sissend. Want, je weet nooit waar Bartje allemaal raad op weet!
Maar, mijn Bart grijpt in het voorbijgaan de argeloze hand van Wim en stelt zichzelf voor met de woorden: ‘Hallo Wim, ik ben Bart.’ En dus krijg ik ook een vrijwillige hand en kan me netjes voorstellen. ‘Ik wilde je eigenlijk iets in je handen frommelen,’ breng ik uit.
Heer Daniels is zeer vriendelijk en oprecht geïnteresseerd. Wil weten waar mijn boek over gaat en stelt zelf voor er iets over te zeggen tijdens zijn presentatie van de heren Herman Koch en Tex de Wit. Echte schrijvers, me dunkt. Het theater is ook niet voor niets uitverkocht! Ik stamel nog: ‘Ach, dat hoeft niet.’ Maar ik kan al aan hem zien dat het zou gaan gebeuren.
Gelukkig kunnen er ook nog stoelen bijgeplaatst worden, want stel je voor dat mijn boek zou worden voorgesteld, zonder dat ik daar zelf bij aanwezig kan zijn!
Even voor de pauze is het zover. Mijn flyer wordt gladgestreken, Wim noemt mijn boek en vertelt dat ik in de zaal zit. En geeft mij de microfoon om iets over mijn boek te vertellen! Ik weet nog dat ik eerst zeg dat ik zal gaan zitten, om niet zo op te vallen terwijl ik spreek, maar de werkelijke reden is natuurlijk dat ik een flauwte nabij ben!
Enfin. In een volle theaterzaal mijn boek mogen aankondigen en er zoveel over vertellen als ik uit kan brengen. Wie kan er op zulke promotie terugvallen?
Hartelijk dank Wim Daniels, voor je vriendelijke en behulpzame houding! En voor de ontzettend leuke presentatie van de middag!
En ik denk nog; aan het eind verteld ze dat het een droom is geweest waar ze met het klamme zweet nog op haar voorhoofd van wakker schrikt….
Wat grappig dat je dat denkt (haha je hoort nog waarom grappig) Dank voor je reactie!